بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه

بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه به صورت یک بیماری یک چرخه ای می باشد و در هر فصل زراعی، یک دوره بیماری زایی دارد.

این بیماری، یکی از تهدیدها برای برداشت پنبه در کمیت و کیفیت بالا می باشد. بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی می تواند درختان متعددی را درگیر و آلوده کند.

عامل بیماری پژمردگی ورتیسلیومی

دو عامل مهم بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه ، موارد زیر هستند:

V.dahliae: رشد و نموی کلنی های این قارچ بسیار سریع می باشد. این قارچ، نخست به صورت سفید رنگ با میسلیوم هوایی اندک و حاشیه مشخص می باشند که بعد از هفت روز میکرواسکلروت تولید می کنند.

V.albo-atrum: این عامل روی میزبان طبیعی دارای کنیدیوفورهای بزرگتر با پایه باد کرده تیره رنگ وجود دارد.

این دو قارچ در برخی از ویژگی ها با یکدیگر تفاوت دارند. در مواردی که به گونه ها نسبت داده شده اند، همه صدمات به گیاهان چوبی مربوط به V.dahliae می باشد.

نشانه های بیماری

قارچ عامل بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه ، همه بخش ها را درگیر می کند. نشانه بیماری نخست از برگ های پایینی آغاز می شود. برگ ها زرد و پژمرده می شوند. به تدریج برگ های زرد از بین می روند. نخست اطراف برگ و سپس همه برگ ها پیچ می خورند و از گیاه جدا می شود. در برش عرضی ساقه اصلی در نزدیکی سطح خاک، تغییر رنگ قهوه ای مایل به زرد روشن در پیرامون مغز در بخش طوقه گیاه دیده می شود که با توجه به این نشانه به خوبی می توان بیماری را تشخیص داد. اگر شدت آلودگی کم باشد، تغییر رنگ به بالای گیاه سرایت نمی کند در حالیکه در صورتیکه آلودگی زیاد باشد تغییر رنگ به بخش های بالایی گیاه می رسد. اگر بیماری پیشرفت کند، گیاهان کوتوله و کوچک می شوند. گیاهان آلوده دارای غوزه های کمتر و کوچک تر می باشند.

شرایط توسعه بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه

قارچ عامل بیماری، میزبان های زیادی دارد و قادر است در خاک و بقایای گیاهی تا سال ها به حیات خود ادامه دهد. میکرواسکلروت ها در مجاورت ریشه میزبان جوانه زده و آلودگی را شیوع می دهد. راه ورود قارچ به گیاه از راه صدمات ریشه حاصل از زخم های عملیات زراعی، ایجاد ریشه ثانویه و تغذیه نماتد است.

اصلی ترین مؤلفه های اثرگذار در ایجاد بیماری شامل پاتوتیپ قارچ بیمارگر، مقدار مایه تلقیح خاک، درجه حرارت هوا و خاک، میزان بارندگی و رطوبت، تراکم گیاه و ... می باشند. اگر دما در محدوده 22 الی 27 درجه سانتیگراد باشد و رطوبت زیادی در خاک وجود داشته باشد، احتمال ابتلا به بیماری افزایش پیدا می کند. استفاده از کود اوره و نمک آمونیوم دار، از احتمال ابتلا به آلودگی می کاهد. استفاده از کودهای نیترات دار سبب افزایش احتمال آلودگی پنبه به این بیماری می شود.

روش های مقابله با بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه

برای پیشگیری از این بیماری باید از بذور سالم استفاده نمود. استفاده از کمپوست های بقایای گیاهی حساس به ورتیسیلیوم و خودداری از کشت پنبه بعد از کشت گیاهان حساس به ورتیسیلیوم مثل کدو، سیب زمینی و گوجه فرنگی، تأثیر زیادی در پیشگیری از بیماری دارد.

آبیاری پنبه باید به صورت منظم و به اندازه انجام شود. استفاده از کودهای مناسب و استفاده از پتاسیم در راستای افزایش مقاومت به بیماری، اقدام اثرگذار دیگر می باشد. برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری توصیه می شود که از ارقام مقاوم و متحمل استفاده نمود. رعایت تناوب زراعی و آفتاب دهی به خاک، از اقدامات ضروری هستند. همچنین علف های هرز باید مدیریت شوند. کارشناسان بر این باورند که برای مقابله با بیماری پژمردگی ورتیسیلیومی روی پنبه نباید از روش های شیمیایی استفاده نمود و تأکید آنها بر روی استفاده از روش های پیشگیرانه می باشد.
شما عزیزان می توانید جهت کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان ما در ارتباط باشید یا به سایت سپند شیمی تیوان مراجعه نمایید.